De hechtingstheorie is een van de meest grondig verklaarde en onderzochte kaders om de vorming, de kwaliteit en het functioneren van persoonlijke relaties in een mensenleven te kunnen begrijpen. In onze lezing presenteren we een theoretisch model voor de activering en psychodynamiek in het systeem van hechtingsgedrag bij volwassenen. We gebruiken dat om zowel normatieve als individuele verschillende aspecten tussen (echt)paarrelaties te karakteriseren.
In het bijzonder zullen we het onderzoek naar hechting bij volwassenen bespreken en bieden we integratieve ideeën aangaande (a) het gebruik van een partner waarmee een hechte relatie wordt onderhouden als een hechtingsfiguur, (b) hyperactivering en de-activering als emotie- en gedragsregulatie strategieën en de implicaties voor individuele verschillen in de kwaliteit van hechte relaties, (c) de wisselwerking tussen de hechting van de partners en van verzorgend gedrag in intieme relaties, (d) de gezamenlijke uitwerking van deze systemen in beide partners, die tot verschillende relatiepatronen leiden.
Tenslotte laten we zien wat de theorie en het onderzoek teweeg heeft gebracht bij individuele en (echt)paartherapieën en counseling.
